|
MERSİN MYRTUS COMMUNİS
Mersingiller “Myrtaceae” ailesi iki türden
oluşmaktadır. Güney Avrupa ve Kuzey Afrika’da doğal
olarak bulunan bu iki tür, yaprak dökmeyen büyük
çalıdır, 3–5 metre boya kadar yükselirler. Güney
Yarımküre Mersinleri ise, botanistler tarafından,
Lophomyrtus, Luma ve Ugni adları ile başka
gruplara yerleştirilmişlerdir. İki türden Kuzey
Afrika, Cezayir güneyinde ve Cad da bulunanına
SAHRA MERSİNİ Myrtus nivellei denmektedir.
Ülkemizde,
Mersin olarak bildiğimiz bitkinin, Latince adı
Myrtus communis’tir. Aromatik (kokulu)
bitkilerdendir. Yaprakları 3-5cm uzunluğunda hafif
ovaldir, el ile sıkıştırıldığında hoş bir kokusu vardır.
Yıldız şeklindeki beyaz çiçekleri 5 sepal ve 5 tepal den
oluşur, ayrıca çok sayıda stamen (erkek organcık)
içerir. Petaller genelde beyazdır, yuvarlak mavi-siyah
meyvecikler içerirler, bunların içinde çok sayıda tohum
bulunur.
Mersin hem eski Yunan mitolojisinde, hem de ülkemiz
Akdeniz insan için, kutsal değeri olan bir bitkidir.
Efsaneye göre, Kıbrıs Adasında doğan, bir deniz köpüğüne
binerek Knidos a (Datça) gelen Afrodit, burada tekrar
doğup karaya çıktığında, bir Mersin Ağacının arkasına
saklanmıştır. Bugün Akdeniz Bölgemizde yaşayan insanlar,
bayramlarda ve özel günlerde, ölenlerin mezarlıklarını
ziyaret ettiklerinde, mezara Mersin dalları ve
yaprakları bırakmaktadır. Mersin meyvesi çiğ
olarak yenilebildiği gibi, aroması nedeni ile çeşitli
reçellere katılmakta veya tek başına reçeli
yapılmaktadır. Halk arasında birçok iyileştirici
özelliğine inanılarak, meyvelerin suyunun çıkarılarak
içilmesi sıklıkla gözlenen bir uygulamadır.
Mersin
parlak güzel yaprakları, güzel çiçekleri, ilginç
meyveleri ve susuz yazlara dayanıklılığı nedeni ile
peyzajda kullanılmaktadır. Doğal Akdeniz Bahçelerinin
vazgeçilmez unsurlarındandır. Soliter veya gruplar
şeklinde kullanılabileceği gibi, özellikle separasyon ve
çit bitkisi olarak da kullanılabilir. Fazla bir bakım
gerektirmez. İstenildiği takdirde, şekil budaması
uygulanır. Üretimi sonbahar veya ilkbaharda ekilen
tohumlardan veya yarı sert yaz çelikleri ile yapılır.
Bol güneş ve geçirgen bir toprak gereklidir, -8–10°C
soğuğa dayanıklıdır.
Bugün birçok kültürleri elde edilmiştir. “Kompakt form”da,
yapraklar ve bitki tümüyle küçüktür. “Flore Pleno”
çiçekler katmerli beyazdır. “Microphylla”
yapraklar ve çiçekler minyondur. “Variegata”
yaprakların kenarları beyazdır (ebruri). “Tarentina”
yapraklar iğne şeklinde ince, çiçekler krem beyazdır. |
