MERSİN - MYRTUS COMMUNIS

Ülkemize yabancı olan ve ilk üretimini yaptığımız bitkileri tanıttığımız bu programda, Peyzajda kendi bitkilerimizin daha fazla kullanılmasını arzu ettiğimiz için zaman zaman bu bitkilere de yer vermekteyiz. Bu ay ve önümüzdeki ay tanıtacağımız bitkiler, Akdeniz Bölgemizin doğal bitkilerinden olup, hemen tüm Akdeniz’de rastlanan, ancak ülkemizde kültürde yeteri kadar yer verilmeyen Mersin ve Sakız ağacı olacaktır.

MERSİN  MYRTUS COMMUNİS

Mersingiller “Myrtaceae”  ailesi iki türden oluşmaktadır. Güney Avrupa ve Kuzey Afrika’da doğal olarak bulunan bu iki tür,  yaprak dökmeyen büyük çalıdır, 3–5 metre boya kadar yükselirler. Güney Yarımküre Mersinleri ise, botanistler tarafından, Lophomyrtus, Luma ve Ugni adları ile başka gruplara yerleştirilmişlerdir.   İki türden Kuzey Afrika, Cezayir güneyinde ve Cad da bulunanına SAHRA MERSİNİ Myrtus nivellei  denmektedir.

 Ülkemizde, Mersin olarak bildiğimiz bitkinin, Latince adı Myrtus communis’tir. Aromatik (kokulu) bitkilerdendir. Yaprakları 3-5cm uzunluğunda hafif ovaldir, el ile sıkıştırıldığında hoş bir kokusu vardır. Yıldız şeklindeki beyaz çiçekleri 5 sepal ve 5 tepal den oluşur, ayrıca çok sayıda stamen (erkek organcık) içerir. Petaller genelde beyazdır, yuvarlak mavi-siyah meyvecikler içerirler, bunların içinde çok sayıda tohum bulunur.

Mersin hem eski Yunan mitolojisinde, hem de ülkemiz Akdeniz insan için, kutsal değeri olan bir bitkidir. Efsaneye göre, Kıbrıs Adasında doğan, bir deniz köpüğüne binerek Knidos a (Datça) gelen Afrodit, burada tekrar doğup karaya çıktığında, bir Mersin Ağacının arkasına saklanmıştır. Bugün Akdeniz Bölgemizde yaşayan insanlar, bayramlarda ve özel günlerde, ölenlerin mezarlıklarını ziyaret ettiklerinde, mezara Mersin dalları ve yaprakları bırakmaktadır. Mersin meyvesi çiğ olarak yenilebildiği gibi, aroması nedeni ile çeşitli reçellere katılmakta veya tek başına reçeli yapılmaktadır. Halk arasında birçok iyileştirici özelliğine inanılarak, meyvelerin suyunun çıkarılarak içilmesi sıklıkla gözlenen bir uygulamadır.

Mersin parlak güzel yaprakları, güzel çiçekleri, ilginç meyveleri ve  susuz yazlara dayanıklılığı nedeni ile peyzajda kullanılmaktadır. Doğal Akdeniz Bahçelerinin vazgeçilmez unsurlarındandır. Soliter veya gruplar şeklinde kullanılabileceği gibi, özellikle separasyon ve çit bitkisi olarak da kullanılabilir. Fazla bir bakım gerektirmez. İstenildiği takdirde, şekil budaması uygulanır. Üretimi sonbahar veya ilkbaharda ekilen tohumlardan veya yarı sert yaz çelikleri ile yapılır. Bol güneş ve geçirgen bir toprak gereklidir, -8–10°C soğuğa dayanıklıdır.

Bugün birçok kültürleri elde edilmiştir. “Kompakt form”da, yapraklar ve bitki tümüyle küçüktür. “Flore Pleno” çiçekler katmerli beyazdır. “Microphylla” yapraklar ve çiçekler minyondur. “Variegata” yaprakların kenarları beyazdır (ebruri). “Tarentina” yapraklar iğne şeklinde ince, çiçekler krem beyazdır.